هیچوَقت نِمیبَخشَمِت
بِخاطرِ زَمانهایی که بایَد میبوُدی و نَبوُدی
بِخاطِرِ روُزهایی که بی دَلیل آزارَم دادی
بِخاطِرِ شَبهایی که بَرات اَشک ریختَم و نَدیدی
بِخاطِرِ حِسّی که به بازیش گِرِفتی
بِخاطِرِ تَمومِ بی تَوَجهی هات
بِخاطِرِ بُغضهایی که بایَد دَرکِشون میکَردی و نَکَردی
بِخاطِرِ تَمومِ فَریادهایی که نَشنیده گِرِفتی
بِخاطِرِ اِشتباهاتی که اَزشون گِلِه کَردَم و نَفَهمیدی
بِخاطِرِ غُروُرِ شِکَسته ـِم
نِفرینِت نِمیکُنَم، چون دوست دارم
امّا اَز خُدا میخوام که هیچوَقت کَسی به اَندازه ی مَن دوستِت نَداشته باشه
اَز خُدا میخوام که روزی کَسی تَمومِ کارهایی که با دِلَم کَردی رو با دِلِت بکنه
هَمیـــن...
نظرات شما عزیزان:
|